اسراییل شناسی ، جغرافیای سیاسی مقاله یکم

اسرائیل شناسی

رژیم صهیونیستی اسرائیل واقع در منطقه غرب آسیا، از موقعیت ژئوپلیتیکی حساسی برخوردار است. در بعد داخلی و سرزمینی، تقسیم بندی استانی اسرائیل به ۶ استان و ۷۶ شهر آمایش شده است که با توجه به مساحت، تفاوت زیادی میان آنان وجود دارد. ۶ استان اسرائیل با ذکر اسامی آنان بدین شرح می باشد:

۱- استان شمالی با مرکزیت ناف هگلیل
۲- استان حیفا با مرکزیت حیفا
۳- استان مرکزی با مرکزیت راملا
۴- استان تل آویو با مرکزیت تل آویو
۵- استان اورشلیم با مرکزیت اورشلیم
۶- استان جنوبی با مرکزیت بیرشبا

 

 

از حیث مقیاس و وسعت، به ترتیب استان های جنوبی، شمالی، مرکزی،حیفا، اورشلیم و تل آویو در اسرائیل محسوب می گردند که اختلاف قابل توجهی دارند.

 

تل آویو ، پایتخت اسراییل

 

پایتخت سیاسی اسرائیل را از دو بعد می توان توصیف کرد: نخست پایتختی که رژیم صهیونیستی برای خود به رسمیت می شناسد که عبارت است از اورشلیم، و دوم پایتختی که اکثر کشور های جهان آن را به رسمیت می شناسند که عبارت است از تل آویو. اگرچه که پایتختی اورشلیم تنها سابقه ۶ ساله ای دارد، بدیهی است که بسیاری از امور حکومتی و دولتی اسرائیل همچنان در تل آویو صورت می پذیرد. تل آویو را می توان از منظر سیاسی، علمی، نظامی و اقتصادی به عنوان فعال ترین شهر اسرائیل معرفی کرد، اگرچه که قاعدتا اورشلیم یا همان بیت المقدس برای رژیم صهیونیستی ارزش ایدئولوژیک و آرمانی دارد.

 

بخش هفتم آمایش سیاسی اسرائیل، به کرانه باختری (فلسطین) مربوط می شود که با نام یهودا و سامریا توسط اسرائیل شناخته می شود اما از لحاظ بین المللی، مشروعیت و رسمیت ندارد. بخشی از ماموریت های راهبردی وزارت مسکن اسرائیل در رابطه با توسعه طلبی سرزمینی و شهرک سازی در این مناطق است که ذیل دکترین های ژئواستراتژیک رژیم صهیونیستی قابل تحلیل است.

از منظر بین المللی، رژیم صهیونیستی با ۴ کشور لبنان، سوریه، اردن و مصر مرز های سیاسی زمینی دارد که مسلما مرز های پر تنش و چالش برانگیزی برای طرفین هستند. با توجه به سلسله جنگ ها و درگیری های نظامی از بدو تولد اسرائیل در ۱۹۴۷م تا کنون، مرز های بین مللی این رژیم دائما دستخوش تغییر بوده است. هم اکنون ناحیه جنوب غربی کشور سوریه یعنی منطقه جولان، به طور مشهودی در اشغال رژیم صهیونیستی قرار دارد. مسائل ژئوپلیتیکی اسرائیل در قسمت های بعدی مفصلا مورد تحلیل قرار خواهد گرفت.

 

از لحاظ هویت ملی، مردم اسرائیل را نمی توان طبق تعاریف علمی یک ملت به شمار آورد، اگرچه که در دین و مذهب و زبان و پرچم و… مشترک هستند، اما جمعیت حدودا ۱۰ میلیونی اسرائیل متشکل از جوامعی از ملیت های گوناگون است که اکثرا به این منطقه مهاجرت کرده اند.

زبان رسمی اسرائیل، عبری می باشد که به عنوان زبان رسمی یهودیان سراسر جهان شهرت یافته است. اما زبان های عربی، انگلیسی و روسی نیز در این منطقه متکلم دارند که به همین دلیل از آنها می توان به عنوان زبان های دوم اسرائیل یاد کرد.
از لحاظ فرهنگی نیز شهروندان ساکن در اسرائیل را می توان به طور زیر تقسیم بندی کرد:

۱- یهودیان شامل متولدین اسرائیل و مهاجران، که در کل به شاخه های ارتدوکس، لیبرال و قرائیم تقسیم می شوند.

۲- اعراب شامل مهاجرین و بومیان منطقه